31 maart 2015

Plastic zit óók in vaatdoekjes!

Je kent ze vast wel: microvezeldoekjes. Deze doekjes worden vaak gebruikt als vaatdoek of gewoon als schoonmaakdoekje. Je vindt ze overal en bij de Albert Heijn kun je ze zowaar zelfs zonder verpakking kopen!

Helaas is microvezel ook een vorm van plastic. Volgens Wikipedia worden de meest voorkomende types microvezel gemaakt van polyester, polyamide of een combinatie van beide met de stof polypropyleen (PP). Alle drie zijn plastic.

Microvezels in je eten!

Wetenschappelijk onderzoek laat zien dat de plastic soep in onze oceanen voor een aanzienlijk deel wordt veroorzaakt door het wassen van synthetische kleding en dingen zoals microvezeldoekjes. 

De Plastic-Soep Foundation schrijft: "De kleine synthetische vezels die in veel stoffen zitten, slijten door gebruik en brokkelen af tot minuscule deeltjes die met het afvalwater van de wasmachine richting oceanen spoelen."

Testen van water dat uit de afloop van wasmachines komt, laten zien dat één item al kan zorgen voor bijna TWEE DUIZEND vezels per wasbeurt. 

Deze vezels worden door waterzuiveringsinstallaties niet uit het water gefilterd. Dit betekent dat de microplastics geloosd worden in het water. Zo raken ze verspreid door de natuur.  

Eenmaal in het water worden die minuscule deeltjes nog kleiner en door vissen aangezien voor plankton. Die vissen zitten dus lekker op de microvezels uit jouw vaatdoek te kauwen terwijl jij, nietsvermoedend, die vissen weer op je bord krijgt.

Gelukkig wordt er inmiddels gewerkt aan een oplossing, namelijk een filter in wasmachines die deze kleine plastic vezels uit het afvalwater filtert.

Zo'n filter zou een oplossing kunnen zijn, maar goed, wat doe je dan weer met die uitgefilterde plastic vezels? Juist ja, die komen weer op de afvalberg of in een verbrandingsoven terecht. En dat terwijl er heel goede plasticvrije alternatieven bestaan.

Plasticvrije vaatdoek opties

Kijk bij alles wat je koopt naar het materiaal waarvan het is gemaakt. Voor kleding en andere textielwaren vind je deze informatie op het label. Is er geen label, maar wel een verpakking, dan vind je de informatie daar. Mijn advies is om nooit iets te kopen waarvan je niet weet waar het van is gemaakt. Dus: geen label = niet kopen. 

Kies niet voor: polyester, acryl, nylon.

Kies wel voor: katoen of biologisch katoen, cellulose, bamboe.

Dille & Kamille heeft fijne vaatdoekjes in de collectie die heel goed water absorberen. De doekjes zijn gemaakt van biologisch katoen. Ik zelf gebruik ze al een tijdje en ben heel tevreden over de kwaliteit. Ik was de doekjes op 60 of 90 graden, werkt prima.


Natuurlijk kun je deze tips ook gebruiken voor de aankoop van nieuwe kleding. Kijk altijd even op het label naar de materialen om synthetische stoffen te ontwijken.

Wat doe jij met kleding of textielwaren waar synthetische vezels in zijn verwerkt? 

Lees ook:
  

29 maart 2015

Plastic-Free Shopping Guide voor Nederland

Je wilt wel minder plastic kopen, maar weet niet waar? Geen probleem, want vanaf heden kun je je laten inspireren door de Plastic-Free Shopping Guide voor Nederland van Plastic-Free Tuesday (klik op de link om te downloaden en op te slaan).

De gids is georganiseerd per item, bijvoorbeeld afwasmiddel, fruit en melk. Onder elk item staan ofwel namen van landelijke winkelketens, ofwel per stad de namen en adressen van een of meerdere winkels. Voor sommige producten staan beide aangegeven.


Jouw hulp nodig voor uitbreiding van de gids

Zoals je ziet is de gids verre van compleet. Daar wil ik heel graag iets aan doen, maar daar heb ik wel jullie hulp bij nodig. Ik kan onmogelijk zelf voor alle producten op aarde een plastic-vrij alternatief in alle Nederlandse plaatsen vinden. Deel alsjeblieft je kennis, zodat nog meer mensen makkelijk kunnen gaan plastiminderen.

Je kunt helpen door hieronder een kort berichtje achter te laten met daarin de volgende gegevens:
(1) naam van het product;
(2) naam van een landelijke winkelketen of naam & adres van winkel in jouw stad;
(3) hoe het product is verpakt (bijvoorbeeld in statiegeld glas, karton of gewoon los);
(4) of je zelf iets mee moet nemen zoals een bakje of een fles.

Wil je de gegevens liever mailen? Dat kan ook! Stuur bovenstaande informatie dan naar tips apestaartje plasticfreetuesday punt com.

Ontzettend bedankt voor je hulp! Op naar een wereld met minder plastic!


25 februari 2015

Warme dranken in rvs of glas? Gebruik een bottle sleeve!

Vorige maand schreef ik over mijn favoriete waterfles: een Klean Kanteen Reflect. Prachtig ontwerp, duurzaam en gegarandeerd vrij van giftige stoffen. Het enige nadeel is dat je er geen heet water in kunt doen, want dan wordt de fles loeiheet en brand je je vingers. Dat is in Nederland geen probleem, maar in China (waar ik tot voor kort woonde) wél omdat men daar meestal warm (gekookt) water in plaats van koud water drinkt.

Om mijn handen niet meer te branden als ik warme dranken in mijn rvs fles doe, ging ik op zoek naar een bottle sleeve. Dat is een huls die je om de fles kunt doen. In eerste instantie vond ik Nederland alleen hoezen gemaakt van neopreen. Dat is een materiaal met rubberachtige eigenschappen en is niet biologisch afbreekbaar. En no-go voor mij dus.

Handwerk van Nederlandse bodem

Niet alleen moest mijn bottle sleeve van milieuvriendelijk materiaal gemaakt zijn, ook moest het ding mooi zijn en het liefst gekocht in Nederland. Handwerk zou helemaal perfect zijn. Zo kwam ik na een zoektocht op Etsy uiteindelijk terecht bij Wink van A Creative Being. Zij heeft speciaal voor mij een bottle sleeve ontworpen en gemaakt. Ik heb aangegeven geen nylon (ook een soort plastic!) of ander synthetisch materiaal te willen. Daarom heeft ze katoen gebruikt.

Het resultaat? Tadaaaaa...!


Ik ben er erg blij mee. De flessenhuls heeft mooie kleuren, past goed en beschermt mijn handen als ik iets warms in mijn fles doe. Voor het verzenden heeft Wink een oude plastic zak van DHL gebruikt. Hoewel ik liever geen plastic in huis haal, ben ik blij dat deze zak niet direct in de afvalbak is beland, maar een tweede leven heeft gekregen (en ik bewaar het ding natuurlijk voor een derde leven).

Hoe nemen jullie warme dranken mee naar werk of school?

1 januari 2015

#BringYourOwnBottle

Er zijn veel redenen om geen water in plastic flessen te kopen. Sterker nog, ik kan eigenlijk geen enkele reden bedenken om wél water in plastic flessen te kopen in Nederland. Water in plastic flessen is duur, de kwaliteit is niet per se beter dan kraanwater, de flessen zijn gemaakt van aardolie en dragen bovendien bij aan die groeiende berg van afval. In de supermarkt water kopen is volstrekt niet nodig in Nederland waar het kraanwater van super kwaliteit is.

Klean Kanteen Reflect (beoordeling)

Om altijd mijn eigen kraanwater mee te kunnen nemen, kocht ik jaren geleden mijn eerste waterfles. Dat was er een van het merk SIGG. Een prachtige, lichtgewicht fles. Blauw met een mooie print. Helaas bladerde die hippe print er langzaamaan af. Daarnaast bleek dat het bedrijf had gelogen over bisfenol a. SIGG beweerde namelijk dat er geen bpa aan de binnenkant van de aluminium flessen zit, maar dat bleek een leugen.


Daarom kocht ik ruim twee jaar geleden mijn huidige waterfles: een Klean Kanteen Reflect. Het was liefde op het eerste gezicht. De fles ziet er super mooi uit. Het is de Apple onder de waterflessen. De inhoud van de fles is een ruime halve liter. Voor mij is dat voldoende. Als de fles leeg is en ik ben onderweg, dan vul ik het ding in een toilet of bij een restaurant. In China zijn er op bus/treinstations en op vliegvelden vaak automaten met warm (en steeds vaker ook koud) water waar je je fles gratis kunt vullen. Op Europese vliegvelden kun je de fles vaak in het toilet vullen.


De Klean Kanteen Reflect (andere fles dan op de foto hierboven) is licht. Weegt leeg ongeveer 250 gram. Lekt nooit. Is 100% veilig. Binnen- en buitenkant zijn namelijk gemaakt van rvs, waardoor de fles vrij is van schadelijke stoffen zoals bpa. De fles is zo ook bestand tegen alle soorten dranken. Het enige nadeel is dat je er eigenlijk geen heet water in kunt doen, want dan wordt de fles loeiheet en brand je je vingers. Dat is in Nederland geen probleem, maar in China wél omdat men daar meestal warm (gekookt) water in plaats van koud water drinkt. Als oplossing van dat probleem ga ik een flessenhuls (jar sleeve) maken of kopen. Ik heb al veel leuke exemplaren op Etsy voorbij zien komen.

Ook op zoek naar de ideale waterfles? Kies voor roestvrijstaal of glas

Ben je ook op zoek naar een mooie, herbruikbare, plasticvrije waterfles? Behalve roestvrijstalen (rvs) flessen kun je ook voor glas kiezen. In de VS is de zogenaamde mason jar razend populair. Die zijn geheel gemaakt van glas en zien er super hip uit. Je kunt er een deksel (van metaal) op doen en je hebt een to-go variant. Wil je een goedkopere oplossing, dan kun je natuurlijk ook een lege fles uit de supermarkt gebruiken, bijvoorbeeld een lege sapfles, smoothiefles of zo één waar tomatensaus in heeft gezeten.


Het voordeel van glas is dat het er mooi uitziet en dat het relatief goedkoop is. Nadeel van glas is dat het wat zwaarder is en afhankelijk van de dikte van het glas, ook breekbaarder. Als buffer in het geval dat je h'm laat vallen zou je -net als ik- op zoek kunnen gaan naar een sok voor de fles, zie de link naar Etsy hierboven.

De Klean Kanteen Reflect kost in Nederland €29,95 bij Greenjump. Voor Mason jars vind je hier een lijst met verkooppunten.

Wat is jouw favoriete fles of beker voor onderweg?

31 oktober 2014

5 redenen voor 2e hands dumbphone ipv smartphone

Mijn nieuwste gadget is een tweedehands telefoon. Geen smartphone, maar een dumbphone. Zo'n ouderwetse Nokia die behalve bellen en sms'en niks kan. Knalroze is 'ie.

De oude Nokia die ik had, deed het nog prima, maar kan geen Chinees. En dat is niet zo handig, want een sms in het Chinees betekent dan dat er alleen maar blokjes te zien zijn. En zo simpel is Chinees nou ook weer niet...

Aangezien bellen en sms'en (in plaats van mailen) hier de regel is als je een afspraak wil maken, is het noodzakelijk dat mijn telefoon Chinees kan. Dus heb ik via een expat forum mijn nieuwe tweedehandse telefoon gekocht.


Waarom ik heb gekozen voor een tweedehands dumbphone in plaats van een (tweedehands) smartphone?

Minder schermtijd, meer tijd offline

Vanwege mijn fantastische baan zit ik op dit moment al ontzettend veel achter mijn laptop. Lezen doe ik op mijn iPad. Ik heb helemaal geen zin om nóg meer tijd naar een scherm te zitten staren. En de ervaring leert dat men toch vaak even dit of dat wil checken als er een gadget met internet in de buurt is. Ik wil niet constant online zijn. 24/7 bereikbaar zijn is ook al niet mijn ding. Ik word niet graag gestoord. Ik open mijn mailbox vaak pas tegen het einde van de middag. Dan heb ik er al bijna een werkdag opzitten. Zo bepaal ik zelf wat ik doe op een dag in plaats van dat mijn mailbox dat voor mij doet.

Consuminderen

Fabrikanten van telefoons willen maar al te graag dat we elk jaar een nieuwe kopen. Liefst nog vaker natuurlijk. Net als andere bedrijven proberen ze ons, de consument, te overtuigen dat we toch echt die nieuwe functies nodig hebben. Maar ik wil helemaal niet consuMEREN. Ik doe niet mee met wat Annie van de Story of Stuff Project zo mooi de "Work, Watch, Spend Treadmill" noemt. Heb geen nieuwe dingen nodig om me goed en tevreden te voelen. Ik koop zelden nieuwe spulletjes en kom niks tekort.



Minder milieuvervuiling

Door een tweedehands product te kopen, wordt het leven van dat product verlengd. Daardoor zijn er geen nieuwe grondstoffen nodig om een nieuw product te maken. Stel ik koop in mijn hele leven maar tien tweedehands telefoons in plaats van 40 nieuwe, dan scheelt dat een hele hoop metalen, plastic en andere materialen. Het is verspilling van grondstoffen om goed werkende producten te vervangen door nieuwe.

Geldbesparing

Een nieuwe smartphone kost handenvol geld. Honderden euro's. De iPhone 6 wordt verkocht voor maar liefst 700 euro! En dan komen daar natuurlijk nog de kosten van een abonnement bij. Ik besteed mijn geld liever aan iets anders, bijvoorbeeld aan mijn eigen koophuis (in de toekomst) of een lange (fiets)vakantie. Bovendien gebruik ik mijn telefoon nauwelijks. Meestal staat het ding uit. Maandelijks geef ik maar een paar euro uit aan bellen en sms'en. Zonde om daar een ding van honderden euro's voor te kopen.

Less is more

Als er één ding is dat ik heb geleerd van de vele keren verhuizen en reizen in het afgelopen decennia, dan is het wel dat het hebben van weinig waardevolle spullen meer vrijheid betekent. Ik wil me geen zorgen maken over of mijn telefoon misschien kwijtraakt of wordt gestolen. Nu is me dat sowieso nog nooit overkomen (*afkloppen*), maar het lijkt me heel vervelend als je constant je tas, jas of zak in de gaten moet houden omdat er in dure, gewilde telefoon in zit. Ook kan ik mijn oude Nokia neerleggen waar ik maar wil of een keertje laten vallen zonder problemen. Dat kan niet met een smartphone, want voor je het weet loop 'ie waterschade op of breekt het scherm.

Genoeg reden dus om te kiezen voor een tweedehands Nokiaatje in plaats van een hippe smartphone. Ik heb helemaal niet het gevoel dat ik iets mis, heb internet op mijn laptop en iPad en het scheelt zorgen, geld en is beter voor het milieu!

Hoe maak jij een keuze voor een mobieltje?

Lees ook:

19 oktober 2014

Chinees plasticvrij koken! 西红柿炒鸡蛋

Eindelijk heb ik het kokkerellen weer opgepakt. Nu ik voor de zoveelste keer in China ben, moet ik echt Chinees leren koken. Ik ben begonnen met een heel simpel gerecht: xīhōngshì chăo jīdàn 西红柿炒鸡蛋. Oftewel: tomaat met roerei. Ik eet dit graag als ontbijt.

Dit gerecht kun je overal in China in restaurants bestellen. Het is jiāchángcài 家常菜, een gerecht uit de keuken van de mensen thuis.

Drie van de vijf ingrediënten kun je hier in Peking makkelijk plasticvrij vinden op de markt: tomaten, eieren en lente-ui. Ik weet dat lente-ui in Nederland vaak verkocht wordt in plastic. In Nederland vond ik soms plasticvrije lente-ui bij AH XL (in Den Haag tenminste). Op de (biologische) markt kun je het misschien ook zonder plastic verpakking vinden.

Zout (zeezout) koop ik in een kartonnen verpakking bij een van de expat winkels. Inderdaad geïmporteerd uit Verweggistan, doodzonde. Als vet gebruik ik kokosolie. Dat koop ik in een van de weinige biologische winkels hier. Dat is behoorlijk wat duurder dan online, maar online winkelen levert een hoop afval op, dus dat is geen optie.

Instructies

Was vier tomaten en snij met een scherp mes een kruis in de onderkant van elke tomaat. Breek vier eieren in een kom, strooi er wat zout over en klop de eieren zodat het één geel geheel wordt. Was en snij drie stengels lente-ui.


Breng in een steelpan water aan de kook. Doe genoeg water in de pan zodat de tomaten straks onder water komen te liggen. Zet een kommetje met koud water klaar. Gooi de tomaten één voor één in het kokende water. Laat de tomaat in het water liggen totdat het vel barst en los begint te komen. Schep de tomaat er met een netje uit. Leg de tomaat in het bakje met koud water om af te koelen. Trek nu het vel er vanaf.




Snij elke tomaat in acht partjes. Snij het harde stukje weg.


Doe drie eetlepels kokosolie in een pan. Zet de kookplaat of het vuur op bijna de hoogste stand. Giet de geklopte eieren in de pan als de olie heet is. Roer de eieren zodat de boel niet aanbrandt. Na ongeveer een minuut zijn de eieren klaar. Ik vind de eieren het lekkerste als ze nog niet bruin zijn geworden, maar je kunt er ook voor kiezen ze iets langer te bakken.





Doe het vuur uit. Leg de gebakken eieren op een bord. Doe de stukjes tomaat in de hete pan. Zet het vuur weer op de bijna hoogste stand. Roer af en toe. Na een minuut of twee beginnen de tomaten uit elkaar te vallen. Dat is het teken dat ze klaar zijn. Voeg nu de gebakken eieren en de gesneden lente-ui toe. Roer het geheel door elkaar. Bak het nog een minuut en zet dan de warmtebron uit. Serveren op een plat bord en eten met stokjes natuurlijk!






25 september 2014

Slome Macbook? In drie stappen naar een snelle laptop!

Al jaren zet ik elke maand wat geld apart voor het geval mijn laptop het begeeft en ik een nieuwe moet kopen. Toen ik ruim een nieuwe Macbook bij elkaar had gespaard, ging ik begin dit jaar tevergeefs naar de Apple Store in Amsterdam.

De Macbook die ik wilde kopen had men er niet, moest ik online bestellen en dan zou het ding bij mij thuis afgeleverd worden. Dat wilde ik niet, want wat als mijn aankoop bij mijn niet zo betrouwbare buren terecht zou komen? Mijn nieuwe Macbook kon ik niet in de winkel bestellen en hij kon ook niet in de winkel afgeleverd worden. Ontevreden ging ik naar huis.

Gemaakt om stuk te gaan

Hoe meer ik erover nadacht, hoe onlogischer ik het vond een nieuwe computer te kopen. Een nieuwe computer kost veel geld en een nieuwe laptop produceren kost een hoop grondstoffen. Daarnaast zijn de nieuwe Apple Macbook modellen steeds lastiger om zelf te repareren (zie filmpje hieronder: "Apple's New Retina Macbook Pro is the Most Unrepairable Laptop to Date"). Ik wil niet het risico lopen na een paar jaar wéér een nieuwe computer te moeten kopen omdat Apple de batterij heeft vastgeplakt en ik het ding dus niet zelf kan vervangen en reparatie tegelijkertijd ook te duur is.



Ik ben een beetje klaar met producenten die dingen maken die ik na een paar jaar (of nog eerder) moet weggooien. Ik wil dingen die lang meegaan. In mijn ideale wereld kun je dingen die kapot gaan zelf repareren of betaalbaar laten repareren. Ik wil helemaal geen nieuwe dingen kopen als dat niet hoeft. En de nieuwste (gadget) trends zijn al helemaal niet aan mij besteed.

Hoe sommige producenten ons voor de gek houden en expres een product met beperkte houdbaarheid produceren wordt duidelijk in de documentaire The Light Bulb Conspiracy. De film laat zien hoe bedrijven afspraken maakten voor een korte levensduur van de gloeilamp.



Andere voorbeelden van producten "ontworpen voor de vuilnisbelt" zijn printers, bepaalde schoolboeken (nieuwe editie met minimale veranderingen) en kleding. Ook dingen als plastic tasjes en to-go-koffiebekers zijn gemaakt om (vaak al na een paar minuten/uur!) weg te gooien. Annie van de Story of Stuff Project legt het probleem van Planned Obsolescence ("geplande veroudering" of "gemaakt om stuk te gaan" in het Nederlands) haarfijn uit in onderstaand filmpje.



Macbook sneller maken - Zo doe je dat!

Ik heb rondgekeken naar een tweedehands Macbook, te koop via de Apple store in (onder andere?) Hong Kong. Echter waren we daar te kort om er eentje te kopen.

Omdat ik altijd met veel plezier op mijn oude Macbook heb gewerkt en ik dus geen goed alternatief (duurzaam en "niet gemaakt voor de afvalberg") kon vinden, vroeg ik online en offline advies aan mensen die iets weten over computers.

Het probleem met mijn Macbook -gekocht in 2007- was dat het ding zo traag was dat ik bijna de hele tijd naar een zandloper zat te staren. Niet prettig. Dat probleem heb ik -met hulp van anderen, met name met hulp van mijn lieve, technische man- in drie stappen aangepakt.

Wil jij ook een snellere Macbook? Dat doe je zo:

Stap 1: Houd opruiming op je harde schijf. Dat heb ik gedaan door het programma CleanMyMac (tegen betaling van 30 euro) te downloaden. Dit programma zoekt zelf naar bestanden die je niet gebruikt of nodig hebt waarna je ervoor kunt kiezen deze meteen te verwijderen. Mijn Macbook werd hier wel sneller van, maar niet snel genoeg.

Stap 2: Installeer meer geheugen. Dat klinkt super ingewikkeld, maar is heel eenvoudig. Zoek op internet uit wat voor geheugen er in jouw computer zit en hoeveel erin kan. In mijn geval kon er 2 x 2 GB in. Op Taobao (hét Chinese online platform voor winkels) kocht ik voor drie tientjes nieuw geheugen.

Helaas kwam dat aan in een klein stukje bubbelplastic.




Nieuw geheugen in de laptop (Macbook 2.1) zetten is een fluitje van een cent. Dat doe je als volgt.

Schroef de batterij los met behulp van een muntje.


Haal de batterij eruit.


Draai de schroefjes aan de zijkanten los. Deze schroefjes zitten alleen aan de linkerkant en aan de bovenkant (zie foto). De schroefjes blijven in het latje zitten.


Trek het latje er voorzichtig uit.


Op bovenstaande foto zie je dat er een klein stokje steekt uit de Macbook, op de foto net boven mijn wijsvinger. Dit stokje duw je naar links. Zo schiet het geheugenkaartje uit de computer.


Haal de geheugenkaartjes uit de verpakking. Let op: Wees voorzichtig, je moet het ding aan de zijkanten vasthouden, anders kan 'ie kapot gaan.



Schuif nu voorzichtig de geheugenkaart naar binnen. Je moet het ding aandrukken met je beide duimen totdat de kaart stevig vastzit.


Doe hetzelfde aan de linkerkant. Hier zit ook een geheugenkaart. Als beide vervangen zijn, leg je het latje met schroefjes weer op zijn plaats en schroef je het vast. Batterij er weer in, schroef links van de batterij vastdraaien met een muntje en klaar!

Stap 3: Installeer de nieuwste versie van Mac OS X. Ik heb Mac OS X Lion geïnstalleerd.

Omdat mijn scherm regelmatig wit werd, heb ik behalve bovenstaande drie stappen ook nog mijn scherm laten vervangen. Dat kostte me een ruime 100 euro. Het beeldscherm is trouwens tweedehands, dus hergebruik van bestaande materialen.

Ten slotte heb ik de batterij vervangen. Die deed het helemaal niet meer. Op Taobao vond ik een gloednieuwe batterij voor ongeveer 12 euro. Helaas kreeg ik daar wel plastic bij bezorgd. Vier lagen plastic!


Alles bij elkaar heeft deze DIY Macbook reparatie en upgrade me zo'n 170 euro gekost en ongeveer een dag tijd voor online onderzoek doen, bestellingen plaatsen, back-ups maken, computer herinstalleren en computer wegbrengen voor reparatie. Het was het geld en de tijd zeker waard, want ik heb een boel grondstoffen (inclusief plastic!) en een hoop geld bespaard! Mijn Macbook loopt weer gesmeerd en kan hopelijk zo nog een paar jaar mee.

Wat doe jij als je niet meer tevreden bent met je computer?

21 september 2014

Winnaar Re-Sack weggeefactie

Onlangs organiseerde ik hier op mijn blog een weggeefactie waarbij je een setje Re-Sacks kon winnen. Dit zijn herbruikbare zakjes gemaakt van biologisch katoen die perfect zijn voor plasticvrij boodschappen doen.

Zelf gebruik ik Re-Sacks voor van alles en nog wat: groente, (gedroogd) fruit, noten, bonen, brood en zelfs voor eieren. Vorige week nam ik een zak mee naar de supermarkt op de hoek om een paar kilo kleefrijst te kopen. De verkoopmedewerkster was zo vriendelijk het gewicht van de zak van het totaalgewicht te halen, zodat ik niet voor het gewicht van het zakje betaalde.



Vandaag heb ik een winnaar gekozen voor de Re-Sack weggeefactie! Dat heb ik gedaan door een muntje op te gooien. Een Chinees muntje uiteraard. En de winnaar is... Lisette! Van harte gefeliciteerd! Laat zo snel mogelijk iets van je horen en dan krijg je de Re-Sacks zo snel mogelijk thuisgestuurd. Veel plezier ermee! En de mensen van Re-Sack: Hartelijk bedankt voor deze donatie en samenwerking!


Lees ook:

30 augustus 2014

Plastiminderen en consuminderen door te delen!

Refuse, reduce, reuse, recycle, rot. Oftewel weigeren, verminderen, hergebruiken, recyclen, rotten. Dat is dé manier om duurzaam met onze planeet om te gaan.

Regelmatig hoor ik mensen zeggen: "O, maar ik scheid mijn afval. Plastic gaat naar de plastic container." Alsof afval ophoudt te bestaan zodra het uit het huis is.

Maar met afval scheiden is alle problematiek rondom plastic niet zomaar opgelost. Recyclen kost veel geld en energie. Zo'n plastic verpakking moet namelijk eerst opgehaald worden door een vrachtwagen. Die rijdt vervolgens naar een sorteer- en verzamelplaats.

Met geluk wordt het niet verder getransporteerd en daar ter plekke bewerkt tot grondstof. Maar met een beetje pech wordt het ook nog een aantal keer op transport gezet. En dan moet het dus ook nog bewerkt worden tot grondstof en uiteindelijk tot een nieuw product.

Alles bij elkaar kost dit proces veel geld en energie. Zonde voor zoiets als een plastic zakje om een tros bananen of een bloemkool dat je een uurtje gebruikt en daarna in je afvalbak of plastic container stopt. Vooral omdat bananen en bloemkool prima afkunnen zonder dat zakje.

Daarom dus liever eerst kiezen voor weigeren, verminderen en hergebruiken.

Nóg minder dingen kopen

De mantra refuse, reduce, reuse, recycle, rot geldt niet alleen voor plastic zakjes en ander plastic verpakkingsmateriaal uit de supermarkt, maar ook voor andere aankopen. Daarom koop ik alleen bij uitzondering nieuwe dingen. En alleen als ik echt niet zonder kan. Liefst tweedehands. Maar altijd van goede kwaliteit.

Een voorbeeld zijn mijn nieuwe Thinksound oordopjes (zonder pvc!). Mijn oude Sennheiser koptelefoon viel letterlijk uit elkaar en toen uiteindelijk het geluid aan beide oren het niet meer deed, heb ik dan toch maar nieuwe oordopjes gekocht.

Sommige dingen willen we niet zonder leven, maar gebruiken we niet de hele tijd en zouden we dus prima kunnen delen. Door te delen besparen we geld, ruimte én grondstoffen.


Gedeelde wasmachine

In Zweden -waar ik een aantal jaar heb gewoond en nog steeds regelmatig kom- heb ik kennisgemaakt met delen van dingen uit je huishouden. Standaard zijn appartementsgebouwen daar uitgerust met een gedeelde wasruimte.

Hoewel de grootte en kwaliteit van zo´n gedeelde wasruimte verschilt, staat er in ieder geval standaard een wasmachine en iets van een droger, droogkast of zijn er waslijnen. In ons appartement in Östersund waar we een paar jaar hebben gewoond, was de wasruimte super goed. Er waren twee goede wasmachines, een wasdroger (die we nooit gebruikten), een droogkamer met waslijnen en een strijkplank met strijkijzer. Ook was er een wasrek dat je buiten kon zetten als de zon scheen.

In Zweden hangt er in een appartementengebouw gewoonlijk een lijst waar je een wastijd kunt boeken. Soms is er zelfs een elektronisch boekingssysteem. Zo reserveer je een aantal dagen van te voren jouw wastijd. Dat is dan een dagdeel. Aan het einde van jouw tijd haal je de was op en laat je de boel schoon achter voor de volgende persoon.

Door dit systeem hoefde ik tijdens mijn tijd in Zweden nooit een wasmachine te kopen. Dat scheelde gedoe, geld en ruimte. Ook hoefde we de natte was niet in onze kleine woning op te hangen.

Behalve een gedeelde wasruimte, deelden we als bewoners van het appartementengebouw ook een tuin, barbecue, logeer/vergaderkamer en een volledig uitgeruste klusruimte met boren en dergelijke.

Iedereen ging netjes om met de gedeelde spullen. Het was normaal om dingen netjes en schoon achter te laten. Deed je dat niet, dan hing er al snel een boos briefje op het gezamenlijke prikbord. Gedeelde faciliteiten kosten natuurlijk geld. Via de maandelijkse servicekosten (bovenop huur of hypotheek) werden die kosten gedekt. Maar omdat we de kosten met velen deelden, bleven deze laag en heel redelijk.

Delen scheelt geld, ruimte én grondstoffen!

Eigenlijk hou ik niet zo van delen. Ik koop zelden nieuwe dingen, maar als ik iets koop, dan is het meestal iets duurs en ben ik er erg zuinig op. Ik ben bang dat dingen kapot gaan als ik ze uitleen. Want wie draait er dan op voor de schade? Of wat als iemand de geleende spullen niet terugbrengt?

Gelukkig denkt niet iedereen zo en zijn er tegenwoordig een aantal apps die je kunt gebruiken om niet alleen je spullen, maar ook je tijd en vaardigheden te delen. Zo wordt delen makkelijker gemaakt.

Omdat ik nu in China ben, heb ik deze apps nog niet getest. En we huren hier gemeubileerde woonruimte compleet met wasmachine. Die zou ik wel willen delen, maar ik weet niemand die het ding met ons zou willen delen.

Bron: klik hier
Als we volgend jaar weer terug in Nederland zijn, hoop ik wel serieuzer te beginnen met het delen van een aantal dingen. Ik ben met name geïnteresseerd in het delen van dingen die ik zelf niet heb en niet wil aanschaffen (omdat we de komende jaren toch niet lang op één plaats zullen blijven). Concreet denk ik dan aan het delen van een wasmachine en het lenen van een luchtbed voor als we eens logees hebben.

Peerby lijkt handig te zijn als je af en toe eens iets wilt lenen van mensen uit je buurt. Of dat ook handig is voor structureel dingen van elkaar lenen en dingen met elkaar delen, weet ik niet. Idealiter zou je bepaalde dingen samen met anderen aanschaffen en er dan gezamenlijk gebruik van maken. Dat zou niet alleen kunnen werken voor een wasmachine, maar ook voor een boor, stofzuiger of barbecue.

Misschien heb ik zelf ook wel dingen die ik zou willen delen met anderen. Mijn koffer bijvoorbeeld. Dat ding ligt toch enorm in de weg. En we zouden ook ons appartement kunnen uitlenen of verhuren tegen een redelijke prijs als we een paar dagen weggaan of op vakantie zijn.

The Story of Stuff heeft twee podcasts gemaakt over delen en de nieuwe deeleconomie. Deel 1, "All About Sharing" vind je hier. Voor deel 2, "Start Sharing", klik je hier.

Deel jij structureel of incidenteel wel eens dingen met anderen? Leen je van bekenden of maak je gebruik van sites zoals Peerby? Wat zijn jouw deel ervaringen? Ik hoor ze graag, zodat ik in de toekomst ook meer kan gaan delen!

10 augustus 2014

Re-Sack weggeefactie

Een van de eerste dingen die ik deed toen ik in april vorig jaar met plastiminderen begon, was het kopen van een paar Re-Sacks. Dit zijn herbruikbare zakjes voor groente en fruit. De eerste zakjes kocht ik online, maar om verpakkingsmateriaal te vermijden, kocht ik later ook een aantal zakjes in de winkel. Dat deed ik bij WAAR in Den Haag en bij GUUS in Amsterdam.

Beide heel leuke winkels trouwens! GUUS verkoopt allerlei mooie "duurzaam geproduceerde woon- en leefartikelen", bijvoorbeeld tassen van Freitag. En in het assortiment van WAAR zitten onder andere lunchzakjes, bamboe schalen, borden, maar ook Paperbags en iPad hoesjes van hout of bamboe. Ik heb er zelfs houten horloges gezien!

Ik vind de Re-Sacks gewéldig. In eerste instantie schaamde ik me een beetje voor mijn gekke zakjes. Het voelde een beetje gek om ze te gebruiken, alsof iedereen naar me keek en dacht "Wat is dat nou weer voor iets geks?". Maar dat zat uiteraard tussen mijn oren.

Al heel snel merkte ik namelijk dat zowel andere klanten in de winkel als de verkopers het een super goed idee vonden. Ik heb al zo vaak positieve opmerkingen gehad. "Wat een mooi materiaal!", "Dat bespaart echt heel veel plastic zakjes" en "Milieuvriendelijk!" zijn dingen die ik regelmatig hoor. Vaak vragen mensen me ook waar ik de zakjes heb gekocht.

De zakjes neem ik overal mee naar toe. Er zit er altijd wel eentje in mijn (rug)tas. Want stel dat ik onderweg iets lekkers tegen kom... Ik heb de Re-Sacks ook mee naar China genomen toen we hier afgelopen maart naar toe gingen. Hier in Beijing gebruik ik ze voor van alles en nog wat.






Qua gebruiksgemak doen de zakjes zeker niet onder voor een plastic of papieren zak. Integendeel. Ik sta nooit meer te pielen om een plastic zakje open te krijgen. Als ik de producten moet wegen en er een sticker op moet plakken, dan plak ik die gewoon op de Re-Sack. Op katoen plakken stickers natuurlijk niet zo goed als op papier of plastic, maar ze zaten er thuis nog op, dus ook dit is geen obstakel. Omdat de zakjes toch iets wegen, weeg ik sommige dingen zoals rode pepers eerst los om ze daarna pas in een Re-Sack te doen.

De Re-Sacks zijn gemaakt van biologisch katoen (GOTS gecertificeerd) en geproduceerd met eerlijke lonen.

En vandaag mag ik een setje weggeven! Het setje bestaat uit 1 Re-Sack Net, 1 Re-Sack Small en 1 Re-Sack Voil. Wil je deze zakjes winnen, laat dan een reactie achter onder dit artikel waarin je laat weten waarom je nog geen Re-Sacks hebt aangeschaft en waar je ze voor wil gebruiken. Laat ook het adres van je website of je mailadres achter zodat ik je kan bereiken als je gewonnen hebt. Je kunt meedoen tot het einde van deze maand. Begin september kies ik een winnaar en krijg de winnaar de zakjes thuisgestuurd door Re-Sack. Leuk als je meedoet aan deze weggeefactie!

Lees ook: