De film gaat over de invloed van industriele chemicalien op onze gezondheid. Heel veel producten die we dagelijks gebruiken bevatten stoffen die in contact komen met ons lichaam. Voorbeelden zijn verzorgingsproducten, speelgoed, waterflessen, babyflesjes en meubilair. Deze producten zijn gemaakt met een heel scala aan chemicalien. Bisfenol a in blikjes eten is een zo'n stof. Andere voorbeelden zijn pvc in fietstassen en parabenen in verzorgingsproducten.
Wat is er mis met dat soort chemicalien?
Er is een aantal problemen. Om te beginnen weten we niet welke chemicalien in welke producten zitten. Ik weet bijvoorbeeld niet of er bisfenol a in mijn blikje tomatensaus zit. En als er inderdaad bisfenol a in de binnenkant van het blik zit, weet ik niet hoeveel er gebruikt is. Laat staan dat ik weet hoeveel bisfenol a ik eet per dag/week/jaar/leven.
Belangrijker nog is dat we niet weten wat die chemicalien precies doen met onze gezondheid. Als consument denk je graag dat wat er te koop is uitgebreid getest en gecontroleerd wordt en dat het dus veilig is. Maar zo is het vaak helemaal niet. Er komen steeds meer signalen uit de wetenschap en uit de praktijk die wijzen op een verband tussen de overvloed aan chemicalien en ziektes zoals kanker en autisme.
Dit klinkt natuurlijk beangstigend. We kunnen als reactie gewoon onze kop in het zand steken en kijken waar het schip strandt. Ik wacht echter liever niet af totdat ik of mijn dierbaren ziek worden dus ben ik tegenwoordig erg kritisch wat betreft nieuwe aankopen en gebruik van allerlei allerdaagse producten.
Misschien denk je nu, maar help, waar begin ik dan?! Een van de eerste dingen die ik zelf heb gedaan is de ingredientenlijst van mijn shampoo en douchegel te lezen. Wat bleek? De etiketten waren onleesbaar. Allemaal dingen die ik niet eens uit kon spreken. Op internet heb ik opgezocht wat elk ingredient is, waar het vandaan komt en wat we weten over de gezondheidseffecten. Zo ontdekte ik dat heel veel producten die er prachtig uitzien, inclusief bijvoorbeeld producten van The Body Shop en Lush, misschien helemaal niet zo gezond zijn. Daarom heb ik veel producten weggegooid. Sommige dingen gebruik ik gewoon helemaal niet meer. Andere dingen heb ik een alternatief voor gevonden, bijvoorbeeld Nablus olijfzeep in plaats van douchegel van The Body Shop.
Wat mij het meeste opviel was de invloed van producenten van dingen zoals bisfenol a en brand vertragers. Dit bevestigt mijn gewoonte om te vragen waar producten vandaan komen, hoe ze zijn gemaakt en wat er in zit. De ultieme vraag is uiteindelijk: Hebben we dit product eigenlijk wel nodig? Levert het mij, mijn gezondheid en de samenleving meer goeds dan slechts op?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten