De reden om met dit plastic project te beginnen was dat ik zelf iets wilde doen aan de problemen die veroorzaakt worden door onder andere ons gebruik van plastic. Om maar wat problemen te noemen: zwerfafval en vieze straten, plastic soep in de oceanen waardoor dieren en marineleven dood gaan, hoge kosten voor afvalverwerking, milieuvervuiling door het produceren van (de grondstoffen van) plastic en het opraken van grondstoffen zoals olie. Ook wordt er steeds meer gesproken over de gezondheidseffecten voor de mens. Daarom heeft Frankrijk bijvoorbeeld BPA in etenswaar verpakkingen verboden (vanaf 2015) en doet men in Zweden onderzoek naar PVC-vrije ziekenhuisproducten zoals bloedzakken.
Ik geloof sterk in het principe Refuse, Reduce, Reuse, Recycle. In het Nederlands: Weiger, Verminder, Hergebruik en Recycle. Wat mij betreft pakken we problemen bij de wortel aan en gaan we daarbij uit van een minimalistisch perspectief. Dat laatste betekent voor mij dat we alleen producten gebruiken of aanschaffen als het ons leven verrijkt of beter maakt.
In de praktijk betekent dit bijvoorbeeld dat ik vrijwel altijd kies voor de fiets en/of openbaar vervoer omdat ik graag een schone lucht, een goede gezondheid en een leefbare omgeving wil. In grote delen van Nederland kun je prima van A naar B op de fiets of met het ov. Bovendien is het hebben van een auto een enorme kostenpost en een zorg want het ding heeft onderhoud en een parkeerplaats nodig.
Een andere voorbeeld is dat ik alleen die dingen koop die ik echt nodig heb. Zo schaf ik pas een nieuwe (en zo duurzaam mogelijke) telefoon of laptop aan als ik mijn oude niet meer kan repareren of upgraden en mijn antieke exemplaar niet meer werkt. Ik wil namelijk niet dat er straks geen grondstoffen meer zijn als we ze echt nodig hebben of dat er mensen ziek worden van de productie en afvalverwerking van mijn producten.
Deze lijn volg ik ook wat betreft plastic. Ik geloof niet dat we plastic nodig hebben in de hoeveelheid waarin we het nu gebruiken. Plastic heeft allerlei goede eigenschappen en is in sommige gevallen wellicht het beste alternatief. Echter is plastic in mijn opinie in de meeste gevallen overbodig. Maar dit standpunt staat niet op zichzelf. Geen of minder etenswaar in plastic verpakkingen kopen betekent dat de voedselproductie en -distributie anders georganiseerd moet worden. Dat is een hele uitdaging. The Story of Stuff project legt het uit in The Story of Solutions.
Voor mij persoonlijk heeft dit plastiminderen veel opgeleverd op heel uiteenlopende punten. Ik heb nieuwe dingen geleerd, ben op nieuwe plekken gekomen en heb onderweg allerlei aardige mensen ontmoet. Een paar voorbeelden:
Home-made knäckebröd. Om plastic helemaal uit te bannen eet ik tegenwoordig knäckebröd in plaats van gewoon of zacht brood. Ik eet graag zuurdesembrood, maar goed zuurdesemknäckebröd is moeilijk te vinden en/of erg duur in Nederland. Daarom bak ik het zelf.
Doordat het vochtgehalte heel laag is, blijft knäckebröd lang goed zonder dat het moet worden ingevroren. Bewaard in een broodblik blijft het weken (of misschien wel maanden) goed. Knäckebröd is lekker en ook nog eens super gezond.
Koken met restjes, minder voedselverspilling. Ik heb geleerd te koken met restjes zodat ik vrijwel geen eten meer weggooi. Als ik restjes gekookt eten of verse groenten over heb, dan maak ik vaak roerei met groente. Dat maak je zo: (restjes) verse groente in kleine stukjes snijden, ui snipperen en fruiten in een eetlepel olie. Vervolgens alle andere groente meebakken. Na ongeveer vijf minuten 2 eieren breken boven de gebakken groente. Blijven roeren met een spatel zodat de boel niet aanbrandt. Ondertussen wat sojasaus (en tijm) toevoegen. Als de eieren vaste kleine stukjes zijn geworden, dan is het gerecht klaar. Eventueel serveren met noten. Als ik restjes gekookt eten heb, bijvoorbeeld witte bonen met tomatensaus, dan gooi ik dat ook in de pan. Koken met restjes scheelt mij geld en tijd, want dit is een super snel gerecht.
Minder (ongezonde) snacks. Verreweg de meeste producten bij bijvoorbeeld AH maar ook bij Ekoplaza, de winkeltjes op treinstations en broodjeszaken zijn in plastic verpakt. Ik wil geen plastic kopen, dus koop ik zelden tot nooit snacks als ik onderweg ben. Dit scheelt toch weer een paar euro per week en is beter voor mijn tanden en gezondheid.
Minder afval. Doordat we weinig plastic afval kopen, hebben we ook minder plastic. Voorheen liepen we minstens een keer per week met een afvalzak naar de afvalcontainer. Nu kunnen we rustig twee weken met een zak doen. Scheelt weer een huishoudelijke taak (en een plastic vuilniszak).
De lijst is lang, want verder heb ik:
- minder uitgaven omdat ik veel minder vaak (online) dingen koop;
- meer contact met echte mensen omdat ik vaker de stad in ga als ik echt iets nodig heb of het tweedehands koop;
- nieuwe plaatsen ontdekt zoals bijvoorbeeld de markt, een notenwinkel, een duurzame designwinkel en een kruidenierswinkel;
- Foodsharing.net voor het eerst gebruikt, waar ik dingen heb weggegeven die ik niet wilde opeten maar ook niet wilde weggooien zoals een groot deel van de Biobox;
- goedkopere noten, kruiden en specerijen, toiletreiniger ontdekt;
- een goede Zuurdesemstarter leren maken;
- nieuwe groente en kruiden geplant.
Deze lading positiviteit had ik helemaal niet verwacht toen ik begon met plastiminderen. Op dat moment zag ik plastiminderen vooral als een last en niet als verrijking. Nu ik zie wat het mij heeft gebracht, denk ik dat het de samenleving als geheel ook veel zou kunnen opleveren. Daarom ga ik door met dit project. Ik hoop dat ik mensen aan het denken kan zetten over de manier waarop we omgaan met eten, afval, elkaar, dieren en het milieu. Zo kunnen mensen bewustere keuzes maken. Als dat zou leiden tot minder plastic in de samenleving zou dat helemaal prachtig zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten